Wanneer er thuis serieuze veranderingen plaatsvinden, door bijvoorbeeld een scheiding of relatieproblemen, mantelzorg, of overlijden, voel je je instabieler dan normaal en moet je aandacht flink verdeeld worden. Emotioneel in de war, fysiek moe, en door het andere ritme en wellicht slaapgebrek ben je minder scherp. Gevolg: je hebt minder energie voor het werk. Nu je 24 uur op elkaars lip zit kunnen de worstelingen en spanningen thuis nog duidelijker en groter worden.

In mijn praktijk zie ik dagelijks mensen die bovenstaande ervaren, maar die ook de druk voelen om te blijven presteren op het werk. Vaak zijn de collega’s niet op de hoogte van de thuissituatie, omdat iets dergelijks als een privéprobleem niet op het werk ‘thuishoort’ of ‘echt niet besproken kan worden’. ‘Het is een zwaktebod’ of ‘het kan tegen je gebruikt worden’. En in deze tijd van fulltime thuiswerken en alleen maar praten met collega’s via (video)bellen, is de drempel nog hoger om over de thuissituatie te delen.

Ook spreek ik regelmatig leidinggevenden die wel zien dat er iets niet klopt, maar die niet weten hoe ze het gesprek kunnen aangaan met hun werknemer, met name niet omdat het even binnen -of langslopen op kantoor is weggevallen. Hoe begin ik het gesprek? Wat mag ik vragen? Wat nou als mijn collega er niet over wil praten?

En dat terwijl zowel de werkgever als de werknemer duurzame inzetbaarheid voor ogen hebben, nu en zeker wanneer de economie weer volop in bedrijf zal zijn.

Juist in deze tijd van meer afstand tot elkaar en digitale verbindingen is het aan durven van het gesprek, jezelf kwetsbaar durven opstellen, essentieel voor ieders welzijn. Daarmee wordt niet alleen lucht voor jezelf gecreëerd, maar het inspireert ook anderen om meer mens te zijn op het werk. Dat vergt kwetsbaar durven zijn. En dat je als mens toch alles aan elkaar mag vragen.

Omdat ik deze worsteling regelmatig tegenkom, heb ik mijn 3 tips opgeschreven:

  1. Ben naast collega, werkgever, werknemer, ook vooral mens! Hierdoor verlaagt de drempel om een gesprek over thuis aan te gaan. Neem wat langer en bewuster de tijd om aan het begin van je videogesprek of belletje, te starten met de vraag hoe het gaat, en luister dan ook oprecht naar het antwoord.
  2. Durf je kwetsbaar op te stellen. Kwetsbaarheid is een groot goed. We zijn geneigd om ons stoer en professioneel op te stellen, en daar is natuurlijk niets mis mee. Wanneer we ook onze kwetsbaarheid tonen, komt er vaak meer begrip en durft de ander dat ook ineens. Je zult verstelt staan wat dat met je kan doen. Een kanttekening die ik hierbij maak is dat het niet betekent dat je je hele verhaal met iedereen moet delen. Kwetsbaarheid hoeft niet groots en meeslepend. Klein en ingetogen is vaak zeer effectief en gewaardeerd.
  3. Wees bereid. Bereid om hulp te vragen, echt te luisteren, flexibel te zijn (bv door tijdelijke oplossingen rond werk aan te bieden/ te aanvaarden), de veiligheid te creëren voor kwetsbaarheid

Ik hoop dat deze tips ruimte creëren en vooral een verbinding van mens tot mens tot stand zal brengen en te verdiepen, zodat je elkaar in deze tijd, en daarna kunt blijven inspireren en steunen.

Wil je meer weten of graag dieper in gaan op jouw situatie, bel of mail mij gerust. Dan kijken we samen hoe ik van dienst kan zijn.

Met menselijke groet, Brechje